Genieten
Blijf op de hoogte en volg Marloes
04 Januari 2016 | Australië, Jervis Bay Territorium
Jervis bay was heerlijk. De zon was lekker warm, maar niet té. Er stond een lekker windje die de warmte wat verzachte en wij lagen op een van de witste stranden die in New South Wales te vinden is. Beter kan het leven niet zijn!
Het water was een beetje aan de koele kan dus verder dan de enkels wilden wij niet gaan. Helaas was de zee het er niet mee eens en verraste een hoge golf ons. Julie kon nog net op tijd weg springen maar voor mij was het te laat, jurk nat, legging nog natter. Maar dankzij de zon in Australië duurt zoiets nooit lang. Ik was binnen de kortste keren weer droog.
De zon in Australië is echter erg warm en gevaarlijk als je er te lang in doorbrengt dus zijn we van het strand afgegaan om even een rondje door het dichtstbijzijnde dorpje te lopen, schouders bedekt met een handdoek.
Helaas bleken wij niet snel genoeg uit de zon zijn gegaan bleek ’s avonds toen ik thuis kwam. Mijn knieholtes waren erg rood, een paar bezorgde blikken werden naar mij geworpen. Al snel hierna zat ik met een icepack onder mijn knieën om de warmte er uit te halen. Dit heeft ontzettend geholpen al liep in nog een week met gevoelige knieholten rond.
De volgende dag was ik uitgenodigd voor een kerst lunch bij de zus van James. Het grootste deel van de familie was er en het was erg gezellig. De tafel zat goed vol en het eten was lekker!
Dinsdags zijn Fletcher en ik naar de dierentuin gegaan. Wat een gezellige middag. De meesten dieren waren goed zichtbaar en er waren maar weinig mensen wat er voor zorgde dat wij erg konden genieten van wat wij zagen. De dierentuin was voornamelijk binnen waardoor Fletcher zelf rond kon kruipen om de dieren beter te kunnen zien. Samen zijn wij ook nog op de foto met koala’s geweest. De vrouw die foto’s van ons zou maken vertelde ons rustig te zijn en de dieren vooral niet aan te raken. “Geen probleem” zei ik, “Hij zal dat toch te eng vinden”. Het valt al te raden, Fletcher raakte gefascineerd door die dieren die er net als zijn knuffels uitzagen en greep in de richting van een koala. De rest van de tijd dat wij in het verblijf waren heb ik zijn armen vast moeten houden, hij moest en zou een koala knuffelen. Gelukkig liep alles goed af en hebben wij een mooie foto als resultaat.
Anders dat gepland ben ik het weekend daarna niet naar byron bay gegaan. De tijd die ik had bleek te kort te zijn. Als ik was gegaan had ik er heen kunnen gaan, er ongeveer 2 uur door kunnen brengen en dan weer naar huis moeten gaan. Dit leek mij niet de moeite waard. In plaats daarvan ben ik naar Carols in the domain gegaan. Samen met honderden andere mensen heb ik geluisterd hoe kerstliedjes gezongen werden en genoten van het vuurwerk op het einde van de avond.
Zondag werd een lui dagje voor mij met een bezoekje aan de kerk in de ochtend en een snelle knipbeurt en het verven van mijn haar op het einde van de dag. Heerlijk is dat af en toe, niets doen!
Mijn volgende blog, over de kerstperiode, volgt snel!
Het water was een beetje aan de koele kan dus verder dan de enkels wilden wij niet gaan. Helaas was de zee het er niet mee eens en verraste een hoge golf ons. Julie kon nog net op tijd weg springen maar voor mij was het te laat, jurk nat, legging nog natter. Maar dankzij de zon in Australië duurt zoiets nooit lang. Ik was binnen de kortste keren weer droog.
De zon in Australië is echter erg warm en gevaarlijk als je er te lang in doorbrengt dus zijn we van het strand afgegaan om even een rondje door het dichtstbijzijnde dorpje te lopen, schouders bedekt met een handdoek.
Helaas bleken wij niet snel genoeg uit de zon zijn gegaan bleek ’s avonds toen ik thuis kwam. Mijn knieholtes waren erg rood, een paar bezorgde blikken werden naar mij geworpen. Al snel hierna zat ik met een icepack onder mijn knieën om de warmte er uit te halen. Dit heeft ontzettend geholpen al liep in nog een week met gevoelige knieholten rond.
De volgende dag was ik uitgenodigd voor een kerst lunch bij de zus van James. Het grootste deel van de familie was er en het was erg gezellig. De tafel zat goed vol en het eten was lekker!
Dinsdags zijn Fletcher en ik naar de dierentuin gegaan. Wat een gezellige middag. De meesten dieren waren goed zichtbaar en er waren maar weinig mensen wat er voor zorgde dat wij erg konden genieten van wat wij zagen. De dierentuin was voornamelijk binnen waardoor Fletcher zelf rond kon kruipen om de dieren beter te kunnen zien. Samen zijn wij ook nog op de foto met koala’s geweest. De vrouw die foto’s van ons zou maken vertelde ons rustig te zijn en de dieren vooral niet aan te raken. “Geen probleem” zei ik, “Hij zal dat toch te eng vinden”. Het valt al te raden, Fletcher raakte gefascineerd door die dieren die er net als zijn knuffels uitzagen en greep in de richting van een koala. De rest van de tijd dat wij in het verblijf waren heb ik zijn armen vast moeten houden, hij moest en zou een koala knuffelen. Gelukkig liep alles goed af en hebben wij een mooie foto als resultaat.
Anders dat gepland ben ik het weekend daarna niet naar byron bay gegaan. De tijd die ik had bleek te kort te zijn. Als ik was gegaan had ik er heen kunnen gaan, er ongeveer 2 uur door kunnen brengen en dan weer naar huis moeten gaan. Dit leek mij niet de moeite waard. In plaats daarvan ben ik naar Carols in the domain gegaan. Samen met honderden andere mensen heb ik geluisterd hoe kerstliedjes gezongen werden en genoten van het vuurwerk op het einde van de avond.
Zondag werd een lui dagje voor mij met een bezoekje aan de kerk in de ochtend en een snelle knipbeurt en het verven van mijn haar op het einde van de dag. Heerlijk is dat af en toe, niets doen!
Mijn volgende blog, over de kerstperiode, volgt snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
